بحران های من

مشاهده یادداشت خصوصی

بحران های من...

دنیای کلمات می تواند فاصله ی بعیدی با دنیای واقعی افراد داشته باشد. شاید چون کلمات دقیقا از ذهن می آیند و دنیای واقعی عین عمل است...  اما گاهی این تفاوت وحشت ناک است. این را دو سه روزی است بهش فکر می کنم. وقتی میم.سین.میم رفتار ناهنجاری از خودش نشان داد. البته ناهنجار از نظر دنیای کلماتی که خود بحران های من...

و مقامات چُنین است، یک نشیب و یک فراز...

بحران های من...

بعد از دو سه هفته حال بد، مثل بچه ای که راه رفتن را تازه آغاز کرده، نشسته ام و کارهای عقب افتاده را سر و سامان می دهم. هنوز دستم به نوشتن نمی رود. از آ.ث که عذرخواهی کرده بودم برای اهمالم، بهم وقت بیش تری داده بود. امروز بالاخره گزارشش را تکمیل کردم و با یازده روز تاخیر برایش فرستادم. زیادی تشکر کرد بحران های من...

فضای اینستا هیچ طمانینه ای برای هضم دغدغه ها ندارد. انگار بحرانی ترین بحران ها هم می شوند تفننی برای لایک ها و دیس لایک ها...

بحران های من...

یعنی اندیش مند و جامعه شناس و اقتصاددان و هنرمند ما هنوز متوجه نشده نباید برای سیاست مدار نامه بنویسد؟ یعنی هنوز بعد این همه نامه نگاری های عمومی و لوث شده، اندیش مند ایرانی نمی داند راه اثرگذاری، نامه های سرگشاده نیست؟

بحران: راه های رسیدن به ترکستان!

بحران های من...

حالم خوش نیست. به خاطر همین ناخوشی، دستم به کار نمی رود. به نوشتن که اصلا. دو تا موضوع مهم دارم برای نوشتن. نطفه شان درونم بسته شده. ننوشتن شان کلافه ام کرده. بی قرارم. تا انرژی ای که ازم رفته، بازنگردد؛ محال است بتوانم چیزی بنویسم...

بحران: حال خراب این روزهام، کم بود؛ حالا کلافگی ننوشتن هم بهش اضافه شده...

بحران های من...

صاد نوشته بود: چونی؟

براش نوشتم: تا اطلاع ثانوی، ناشاد...

بحران های من...

باید زودتر به اوضاعم سر و سامان بدهم. برای من زشت است که مدت طولانی توی خمودگی بمانم. باید بگردم ببینم چه شد و کجای این دو سه هفته ی اخیر "ف"ی آرام و شاد و بذله گو، جا ماند...

بحران: خودم را کجا جا گذاشتم؟

بحران های من...

دارم

کم کم

از میان خاکستر خودم

برمی خیزم

بحران های من...

امروز را کار نمی کنم؛ برای خودم هستم، دربست!

بحران های من...

میم.یا از سقوط میم.میم نوشته بود. نوشته بود میم.میم بعد از سیاسی شدن کارهاش، دیگر خوشایند نیست، دیگر به دل نمی نشیند... این ها را سه روز پیش نوشته بود. تا دیشب تحمل کردم. بعد رفتم برایش نوشتم: میم.میم به سیاست تن داده؟! خود شما چه طور؟! اگر افتادن از بام بد است، از هر دو طرفش بد است، اصلاح طلبی و اص بحران های من...

مراسم عقد ب.ت را نرفتم. رابطه مان آن قدر رسمی است که فکر کردم از روی احترام و وظیفه دعوتم کرده. فردای آن روز که پیام فرستاد، متوجه شدم چه قدر رفتنم برایش مهم بوده. عذرخواهی هام براش آرام کننده نبود... یک سبد گل براش فرستادم، با همه ی سلیقه ای که در من بود، با همه ی ذوقی که چندان هم متناسب رابطه مان نبود! بعد برام فرستاد: ف جان هر جا دعوتت کردم، نیا. برام گل بفرست :)

بحران های من...

انگار بعد از هزاران سال اندوه خودم را توی آینه...

بحران های من...

اگر یادم بماند از آدم های زیادی فلسفی فاصله خواهم گرفت. اگر یادم بماند با آن ها که فلسفه شان را زندگی می کنند دوست می شوم و دوست می مانم. توی دلم از همه ی آدم هایی که فلسفه شان ورد زبان شان است، عذر می خواهم و همه شان را ترک می کنم. و به جاش با آن ها که فلسفه شان را بدون این که  به زبان آورند، بحران های من...

دیروز لی لا را دیدم؛ کوتاه اما عمیق، کوتاه اما اثرگذار...

بحران های من...

ناگهان پرت شده ام به دشت های بی کران یاس و استیصال

و دانه دانه، گل های بیچارگی می چینم...

بحران های من...

یک. از لحاظ درونی آرام تر بودم. دوره های کوتاه اضطراب داشتم، اما غالبا علت اضطراب را درمیافتم و بعد هم حلش می کردم... سالی که گذشت کم تر گریه کردم، کم تر اشکم درآمد. این گریه ی کم تر، جنبه ی خوبی دارد... در کل آرام تر بودم. این دو سه ماه آخر که چنان رهایی و وارستگی ای را تجربه کردم که نمودش را اطراف بحران های من...

مشاهده یادداشت خصوصی

بحران های من...